Danuta Kisielewicz i Urszula Zajączkowska otrzymały Nagrodę im. Karola Miarki

Prof. dr hab. Danuta Kisielewicz związana jest z Opolszczyzną od 1966 roku, kiedy rozpoczęła studia historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Obecnie jest kierownikiem Katedry Studiów Regionalnych w Instytucie Politologii Uniwersytetu Opolskiego oraz prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu.

Jej dotychczasowy dorobek naukowy dotyczy szeroko rozumianej problematyki jenieckiej i obozowej II wojny światowej, pamięci historycznej, problematyki śląskiej, historii wojskowości, pogranicza polsko-czeskiego, współczesnej myśli politycznej oraz przemian społeczno-politycznych Polski i Europy. Jest autorką czterech książek. Wypromowała 300 magistrów i 4 doktorów.

Prof. Kisielewicz znana jest także ze swej działalności społecznej dokumentującej i chroniącej miejsca pamięci narodowej na Śląsku Opolskim oraz popularyzatorką wiedzy historycznej o regionie. Organizuje sesje naukowe, uczestniczy w wielu przedsięwzięciach badawczych, edukacyjnych i kulturalnych. Współpracuje z Opolskim Oddziałem Stowarzyszenia „Rodzina Katyńska” oraz z Kołem nr 7 Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego w Opolu.

Urszula Zajączkowska ukończyła historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu oraz studia podyplomowe z zakresu muzealnictwa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Od 1977 r. związana jest z Muzeum Śląska Opolskiego, od 2007 r. pełni funkcję jego dyrektora.
Przygotowała cykl wystaw o Opolu i Śląsku (m.in.: Święty Wojciech w Opolu, Opole na dawnej fotografii, Ratusz w Opolu) oraz wydała kilka publikacji, m.in.: Opole – stolica województwa opolskiego, Opole 150 lat fotografii. Jest pomysłodawczynią i realizatorką Skansenu Mieszczańskiego ulokowanego w kamienicy z końca XIX w. przy ul. św. Wojciecha w Opolu.

Z jej koncepcji i opracowań narodziły się wystawy poświęcone dawnej fotografii, na przykład "Jan Berdak – Pro Memoria" czy też "Ujarzmianie Odry" i "Max Glauer (1867–1935)". Opracowała pierwszy leksykon fotografów górnośląskich działających w latach 1840–1940 na terenie rejencji opolskiej w granicach obecnego województwa opolskiego. W swoim dorobku ma ponad 150 publikacji naukowych i artykułów.

Nagroda im. Karola Miarki – wybitnego górnośląskiego działacza narodowego, społecznego i oświatowego, a także publicysty, pisarza, księgarza, wydawcy i trybuna została ustanowiona w roku 1983. Jej fundatorami byli czterej wojewodowie: bielski, częstochowski, katowicki i opolski. Otrzymują ją osoby szczególnie zasłużone w dziedzinie upowszechniania kultury i nauki oraz działalności artystycznej, wnoszące trwałe wartości do nauki i kultury narodowej, nawiązujące w swej działalności do idei realizowanych przez Karola Miarkę.

Od roku 2006 nagrody przyznają marszałkowie opolski i śląski. W ciągu 33 edycji jej laureatami zostało ponad 100 wybitnych osobowości świata kultury, nauki, publicystyki. Kapituła wielokrotnie honorowała także wielkich filantropów i mecenasów kultury. Wśród opolskich osobistości znaleźć można takie postaci jak arcybiskup Alfons Nossol, Dorota Simonides, Karol Cebula, Andrzej Balcerek, Stanisław Gajda, Robert Rauziński, Zbyszko Bednorz, Stanisław S. Nicieja.

Tegorocznymi laureatami Nagrody im. Karola Miarki z województwa śląskiego zostali: ks. bp Paweł Anweiler, prof. Mieczysław Chorąży i prof. Jerzy Mizgalski.