Europa widzi nasze problemy

W ubiegłym tygodniu uczestniczył pan w spotkaniach w Berlinie i w Strasburgu. Proszę je podsumować.
W Berlinie uczestniczyłem w ramach AGDM w przygotowywaniu dużej wystawy poświęconej mniejszościom niemieckim w Europie. Szukamy pracowników naukowych, osób, które będą kuratorami wystawy itd. Chcemy, by ekspozycja była gotowa we wrześniu. Najpierw zostanie ona pokazana w Bundestagu, a następnie będzie wędrowała przez wszystkie kraje zamieszkiwane przez MN. To jest nowość, bo ekspozycja pokaże wszędzie wszystkie mniejszości, a nie jedną, tę, która mieszka w danym kraju. Kto ją zobaczy np. w Polsce, dowie się, jak żyją Niemcy w Rosji, na Węgrzech, w Kazachstanie itd.

W Strasburgu brał pan udział w dialogu z Intergrupą ds. Tradycyjnych Mniejszości Narodowych i Językowych.
Miałem możność tej grupie posłów do Parlamentu Europejskiego przedstawić specyfikę mniejszości niemieckich w Europie. Musiało mi na to wystarczyć tylko pięć minut.

Nieco dłuższy był blok poświęcony problemom MN w kontekście „dużego Opola”.
Wymieniłem dwa problemy dotykające dziś mniejszości niemieckie: organizacja w Słowenii wciąż nie może się doczekać oficjalnego uznania za mniejszość narodową i nasz problem opolski, który referowaliśmy wspólnie z panem Rafałem Bartkiem. Mam nadzieję, że w negocjacjach, które się toczą, postulaty mniejszości dotyczące podwójnych tablic, języka pomocniczego, działalności kół będą uwzględnione. Ale w dyskusji po naszym wystąpieniu ujawnił się problem podkreślany przez posłów z różnych krajów: problem Opola jest przykładem szerszego zjawiska obecnego w Europie – ciągle na nowo pojawiają się przypadki takiego przesuwania administracyjnych granic, by siłę mniejszości osłabiać. Podkreślano, że w przyszłości lepiej takim aktom przeciwdziałać uprzedzająco, a nie po fakcie. Poruszenie naszych problemów na forum PE może pomóc refleksji, a potem podjęciu działań w obronie praw mniejszości także w innych krajach.