Narty na weekend. Branna dla dzieciaków i zielonych

Oraz namacalny dowód na to, że Czesi zarabiać potrafią, nawet mając do dyspozycji jeden 650-metrowy pagórek.

Branna leży trochę dalej od granicy (około 115 km od Opola), ale warto się pofatygować. Choćby z tego względu, że nasza mająca ferie dzieciarnia okupuje już masowo wszelkie pobliskie stoki w czeskich Jesenikach.

Zatem jedziemy do Brannej! Na miejscu czeka nas już miła niespodzianka - parking za darmo. Przyodziewamy buciory, narty pod pachę i na wyciąg. Po lewej dwuosobowe krzesło, po prawej talerzyk. Kanapa całkiem znośna, co w wolnym tłumaczeniu oznacza, że prawdopodobieństwo nietrafienia w krzesło przy wsiadaniu bądź też wypadnięcia podczas wyprzęgania się - niewielkie.

Na górze możemy sobie wybrać trasę, chociaż możliwości niewielkie. Albo od razu w dół rzekomą czerwoną lub też trochę w bok na prawo, a później w dół - nieco dłuższą niebieską. Teoretycznie trasy są cztery - trzy niebieskie i jedna czerwona, ale w rzeczywistości przeważnie czynne są dwie. Stok dobrze przygotowany, armatki raczej nie próżnują, a z samego rana to i na lekki sztruksik pozostawiony po ratraku można trafić. Cóż jednak z tego, skoro dobrze się narciarz nie rozpędzi, a już ląduje na dole.

I tutaj rzecz istotna - warto opanować sprawne hamowanie, bo na dole właśnie tuż obok wyciągu stoi drewniany płot, na którym od czasu do czasu rozpłaszczają się amatorzy niedozwolonych prędkości.
Trasy czerwona i niebieska wiele się od siebie tak naprawdę nie różnią, w związku z czym nawet mniej wprawieni narciarze powinni sobie na obydwu poradzić. Bardziej doświadczonym w Brannej grozi natomiast uśnięcie gdzieś w okolicach piątego zjazdu. No, chyba że pod puchem czai się lód, a na trasie czeka kilka przecudnej urody muld. Wówczas może być bardziej interesująco.

Narzekać jednak nie ma co, bo nikt nie powiedział, że Branna to ośrodek dla wyczynowców i amatorów jazdy na krawędzi. To miejsce wprost stworzone dla rodzin z dzieciakami, zimowych półkolonii albo dla całkiem początkującej gawiedzi, która na tutejszym stoku spokojnie może szlifować technikę jazdy pługiem, inicjowania skrętów i hamowania. Naturalnie z dala od wspomnianego płotu!
A jak już człowiek najeździ się tak, że aż znienawidzi, to spokojnie może zrelaksować się przy kawie, piwku lub posilić frytkami - każda z tych propozycji kosztuje jedyne 20 koron. Infrastruktura i zaplecze gastronomiczne skromne, ale za to przyjazne portfelowi!

Nieco drożej, bo za około 70 KC możemy posmakować smażonego sera albo jakiegoś czeskiego gulaszu z knedlikami. W każdym razie majątku w Brannej nie zostawimy, bo za karnety też nie wołają horrendalnych kwot. Za całodzienne szusowanie płacimy 350 koron, a za cztery godziny - 240 KC. Jazda nocna do 21.00 to wydatek rzędu 200 koron, a dla długodystansowców - całodzienna plus wieczorna - 400 KC. Rzecz jasna jest też wypożyczalnia sprzętu i ski-szkółka.

Ale Branna to nie tylko trasy zjazdowe. To również świetne tereny do uprawiania narciarstwa biegowego, przy czym właściciele ośrodka poczynili ukłon w stronę owych narciarzy, dając im możliwość skorzystania z jednego darmowego wjazdu wyciągiem na górę.

A jak już nam się znudzi jazda na nartach i wszelakie uciechy dla ciała, to proponuję coś dla duszy. Nad niewielkim, malowniczo położonym miasteczkiem górują ruiny olbrzymiej twierdzy Kolstejn (Goldenstein), siedziby czeskiego rodu Żerotinów, strzegącej północnych granic Moraw od Śląska...