Potrzeba nam jedności

Przed tegoroczną pielgrzymką papieża do Polski głośno dyskutowano nad tym, z czym Jan Paweł II przyjedzie do Polski, czego można po tej pielgrzymce oczekiwać. W jakim stopniu zdaniem księdza arcybiskupa ta pielgrzymka spełniła oczekiwania zwykłych wiernych?
- Myślę, że każdy z wiernych łatwo mógł uchwycić te główne zamierzenia papieskie, z którymi do nas przyjechał. Wiedzieliśmy, że jest on pielgrzymem nadziei, że przyjeżdża z orędziem nadziei. W czasie mszy na Błoniach Ojciec Święty podał konkretne przykłady, jak weryfikować tę nadzieję na co dzień i patrząc w przyszłość. Nawoływał do jedności w wierze, w Kościele i do jedności społecznej wyrażonej we wzajemnej pomocy i solidarności. Jeśli chodzi o mnie, to co do orędzia, którego spodziewałem się po tej wizycie, absolutnie się nie zawiodłem.
- A wierni?
- Wierni też. Przecież papież tak namacalnie, w sposób tak prosty głosił w zasadzie stare prawdy bazujące na Ewangelii, ale czynił to w sposób świeży, nowy, zgodny z naszym oczekiwaniem. Na nowo ukazał nam to, co zawarł w swej pierwszej encyklice, czyli prymat osoby przed rzeczą, prymat etyki przed techniką, prymat "więcej być" przed "więcej mieć" i wreszcie prymat miłosierdzia wobec sprawiedliwości. Nie żeby miłosierdzie zastąpiło sprawiedliwość, ale żeby sprawiedliwość miała duszę, perspektywę, żeby się nie wyczerpała. Głosił prymat równowagi zaufania przed równowagą siły, wreszcie prymat jedności, ekumenizmu nad globalizacją.
- Wiele uwagi papież poświęcił potrzebie jedności chrześcijan. Części stałe wszystkich nabożeństw były śpiewane po łacinie, by podkreślić jedność chrześcijaństwa na całym świecie. Jak ksiądz arcybiskup jako przewodniczący Komisji Episkopatu ds. Ekumenizmu odebrał ten wymiar papieskiej pielgrzymki?
- Kaźda eucharystia jest wyrazem jedności, ale papież tę potrzebę jedności tłumaczy doskonale w zadziwiająco prosty, wręcz katechizmowy sposób - ludziom, którzy na co dzień nie są szarpani problemami teologicznymi ani za nimi nie gonią. Ale wszystkim chrześcijanom, jak sądzę, zależy na jedności, na dobru wspólnym, na nadziei, która widzi dalej, na miłości, która widzi głębiej, i na wierze, która widzi inaczej. I tego potrzeba nam wszystkim: w Opolu, w Polsce i na całym świecie.