W niedzielę Światowy Dzień Ubogich. Obchody w Opolu w katedrze i on-line

Z wiadomych względów nie możemy w tym roku świętować Światowego Dnia Ubogich tak, jak w latach poprzednich, w licznym gronie i przy wspólnym stole - mówi s. Aldona Skrzypiec, jałmużnik biskupa opolskiego. - Spotkamy się jednak na mszy św. w niedzielę 15 listopada o 12.00 w katedrze opolskiej pod przewodnictwem bpa Andrzeja Czai. Z uwagi na obowiązujące limity wiernych mogących brać udział w liturgii w kościele, zapraszamy wszystkich do duchowej łączności oraz do śledzenia transmisji z tego wydarzenia na stronie internetowej parafii katedralnej: www.katedraopolska.pl (zakładka aktualności/transmisja).

Jałmużnik biskupa opolskiego wraz z grupą wiernych świeckich tworzących Stowarzyszenie «Nadzieja» prowadzi działalność pomocową przy niedawno otwartym w Opolu Domu Nadziei, w którym każdego dnia konkretną pomoc znajduje ok. 50-60 bezdomnych i potrzebujących. Można tę działalność wesprzeć przez wpłatę na konto diecezjalne «na potrzeby ubogich»: 86 1240 5178 1111 0010 8711 8310.

W Kościele katolickim Światowy Dzień Ubogich jest obchodzony w XXXIII niedzielę zwykłą wypadającą pomiędzy 13 a 19 listopada. Zostało ustanowione w listopadzie 2016 roku przez papieża Franciszka w Liście Apostolskim "Misericordia et Misera", napisanym na zakończenie Nadzwyczajnego Jubileuszowego Roku Miłosierdzia.

Tegoroczny Dzień Ubogich odbywa się pod hasłem: "Wyciągnij rękę do ubogiego". W specjalnym orędziu papież Franciszek napisał m.in.: Wyciąganie ręki pozwala odkryć przede wszystkim temu, który to robi, że istnieje w nas zdolność do wykonywania gestów, które nadają życiu sens. Ileż wyciągniętych rąk widzimy codziennie! Niestety, coraz częściej zdarza się, że pośpiech wciąga nas w wir obojętności do takiego stopnia, że nie potrafimy docenić ogromu dobra, które codziennie dokonuje się w ciszy i z wielką szczodrością. Zdarza się, iż dopiero wtedy, gdy dzieją się rzeczy wywracające kurs naszego życia, nasze oczy stają się zdolne do zobaczenia dobroci „świętych z sąsiedztwa”, którzy „żyją blisko nas i są odblaskiem obecności Boga”, ale o których nikt nie mówi.