Baśń o królewnie, która za sprawą złej wróżki zapada w długi sen, napisał przed wiekami francuski bajkopisarz Charles Perrault. I tę opowieść zapewne każde dziecko zna.
Aleksander Maskymiak, twórca opolskiego przedstawienia, korzystając z literackiego pierwowzoru, postanowił jednak widzów zaskoczyć. Napisał swoją wersję "Śpiącej królewny".
Czerpiąc z innych baśni, dodał nowe wątki i przydał całej historii nowych znaczeń (nie królewicz, ale dzielny krawczyk wybawia piękną dziewczynę z opresji).
A w roli narratora i sprawcy scenicznych zdarzeń obsadził babcię. Ten zabieg to hołd złożony tym, które wnukom oddają swój czas, one też znają najwięcej bajek i chętnie je swoim królewienkom i królewiczom opowiadają.
W spektaklu Maksymiaka babcia robi na drutach. A to ma swoje konsekwencje dla baśniowego świata, utkanego z wstążek, nici, wełny... Babcia z racji wieku i doświadczenia, w każdym domu jest także strażniczką tradycji.
W opolskiej "Śpiącej królewnie" jej wyznacznikiem jest forma przedstawienia. Ożywają lalki, a aktorzy kryją się za parawanem.
To nowość, bo teatr lalkowy dziś często odchodzi od klasycznej konwencji. Chwała twórcom spektaklu, że do niej powracają. I dają dzieciom szansę na pobudzenie wyobraźni.
"Śpiąca królewna" - scenariusz, reżyseria i scenografia Aleksander Maksymiak; muzyka Zbigniew Karnecki. Opolski Teatr Lalki i Aktora.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
