Źródła dialogu - komentarz Jerzego Miki z Winowa

Postanowiłem zbadać tę informację i wjechałem do budynku opisanego neonem „Witamy w stolicy polskiej piosenki”. Centrum przesiadkowe. Cicho i pusto. No niezupełnie pusto, kilka samochodów stało. Ogromny garaż z placem dla autobusów działa, zielone światełka mrugają, sygnalizują wolne miejsca. Na dole ruch bo autobusy zabierają ludzi z pracy, do pracy, do domu i z domu, na zakupy. Tłoczą się samochody tuż pod dworcem PKP, 50 metrów dalej.

Chcemy jak najbliżej wysiąść, jak najwygodniej złapać walizkę by ja potoczyć. Wygoda powstrzymuje od wjazdu na wolne miejsca? Czy obawa o wysokie opłaty? Pewno jedno i drugie. A może takie nasze „ja tylko na chwilę!” powoduje, że wolimy stracić trzy chwile na podjeżdżanie najbliżej zamiast jednej na dojście. Nawyki, przyzwyczajenia, sposób myślenia, skupienie na tu i teraz albo na dalekich myślach, nie zauważamy wielkiego gmachu, wciąż w pospiechu.

Co warto zauważyć? Ktoś go wymyślił. Ktoś przeznaczył nasze pieniądze na budowę. Ktoś zbudował i jest. Może być pomocny. Znowu trzeba się czegoś nauczyć. Wjechać pod górę, minąć szlaban, pobrać bilet i ciasnymi korytarzami zaparkować auto pod zieloną lampką, zrobi się czerwone. Wyjść schodami lub windą. Wrócić. Potem zapłacić i wyjechać w odwrotnej kolejności.

Można posnuć refleksję nad zespołem naszego Prezydenta, nad rozwiązywaniem wyzwań i problemów miasta. Wzbudzić w sobie wdzięczność za takie pomysły, lub niepokój, że będziemy jeszcze długo spłacać ten parking. Wszystko to w jednej chwili.

Jeśli można pomyśleć o innych w budynku parkingu wielopoziomowego to co dopiero na wykładanym granitem placu z lokomotywą! Przechadzając się obok dziur na zieleń, można będzie rozważać: czy mamy jeszcze czas aby dostrzegać otoczenie inaczej niż funkcjonalnie? I tak po prostu pomyśleć, ba! - może porozmawiać?