Co robią dziś bohaterowie tamtego czerwca?

Wodyński: zachłystuję się do dziś

- Pan wie, że ja do dziś nie mogę uwierzyć, że to się wtedy, w osiemdziesiątym dziewiątym, udało? - pyta i nie czekając na odpowiedź, dodaje: - Jakbym wciąż śnił. Nie mogę się nacieszyć tą wolnością, zachłystuję się nią do dziś.
Stanisław Wodyński z Branic to jeden z tych niezmordowanych okazów obywatelskiej energii, jakie objawiają się czasem na polskiej prowincji, ku uprzykrzeniu lokalnej władzy z całą jej małostkowością i chęcią zemsty. Zamaszysty, pokaźny, tubalny, rubaszny. Nic, tylko odziać go w kontusz, dokleić wąsa, wręczyć karabelę i hajda, pozwolić mu bigosować!
Gdy za pomoc więzionym przez reżim Jaruzelskiego dostał kopniaka z roboty, chciano mu założyć sprawę za pasożytnictwo społeczne (brak stałego zatrudnienia). Ale Wodyński uciekł socjalistycznej Temidzie i poszedł w small biznes: zaczął produkować ceramiczne figury ogrodowe. Z tamtych czasów zachowały się w IPN dokumenty prowadzonej przeciwko niemu akcji służb bezpieczeństwa pod pseudonimem „Tandeciarz”.