Gość Heimatu: Matthias Kneip

rezydentem Niemiec został wybrany Christian Wulff. Dotychczas ów premier Dolnej Saksonii miał opinię polityka dosyć bezbarwnego, który wprawdzie niemieckiej opinii publicznej nie denerwuje, ale też jej specjalnie - tym co mówi - nie porusza.

Ale tak naprawdę problem niemieckiej polityki dziś nie jest osoba nowego prezydenta, ale raczej proces jego wyboru, który został całkowicie zinstrumentalizowany przez polityków.

Sytuacja polityczna w Niemczech jest obecnie skomplikowana. Warto by więc mieć prezydentem kogoś, kto byłby do zaakceptowania przez wszystkie partie, kto byłby kandydatem wspólnym.

Do wyłonienia takiej osoby nie doszło. Przyczyniła się do tego w pewnym sensie sama pani kanclerz, która szybko - w moim przekonaniu trochę zbyt szybko - twardo opowiedziała się za kandydaturą Christiana Wulffa.

O wspólnym kandydacie, a mógłby nim być cieszący się dużym autorytetem w Niemczech były prezes Urzędu Federalnego ds. Akt STASI Joachim Gauck, w ogóle nie rozmawiano. Nie było takiego dialogu ani między chadekami a SPD, ani między SPD a lewicą.

Ostatecznie, jestem szczęśliwy, że proces wyboru prezydenta mamy już za sobą i osobiście, podobnie jak wielu Niemców, gotów jestem dać panu prezydentowi szansę. Wierzę, że będzie bardziej barwny niż dotąd.

Pozornie prezydent Niemiec nie ma wielkich uprawnień, a tym samym nie ma też zbyt dużego wpływu na politykę. Ale to pozór. Właśnie przez to, że nie ma wpływu, wywiera wpływ. Zwłaszcza wtedy, gdy jest intelektualistą i indywidualnością.

Prezydentami tego pokroju i wymiaru byli Richard von Weizsaecker, Roman Herzog, także Horst Koehler. Wszyscy wiedzą, że Christian Wulff jest bliskim współpracownikiem pani kanclerz Merkel w CDU. Rodzi to u części Niemców wątpliwości, czy jako prezydent będzie się wypowiadał w swoim imieniu, czy niekoniecznie. Ale trzeba być dobrej myśli, więc - powtarzam - Niemcy dają swojemu prezydentowi szansę.