Oni zostali nominowani do nagrody

Kategoria ludzie

Katarzyna Goman
Od ponad pięciu lat jest asystentką edukacji romskiej w Zespole Szkół w Strzelcach Opolskich. W powiecie strzeleckim współtworzyła system działań na rzecz integrowania dzieci romskich z polską większością oraz wyrównywania szans edukacyjnych przez uczniów z mniejszości romskiej.

Jest autorką kilkunastu programów wspierających romskie dzieci. Dzięki jej inicjatywie udało się zachęcić rodziców do posyłania pociech do przedszkola, dzięki czemu przełamują one barierę językową (w domu mówią po romsku), zawierają przyjaźnie z polskimi kolegami i są lepiej przygotowane do nauki w szkole. Miejscem, w którym dokonuje się spotkanie i integracja polskich i romskich dzieci, jest też stworzona w wyremontowanej dawnej kotłowni świetlica.

Pani Goman jest też etnochoreografem w zespole "Sumnakune Ciawoche" występującym na krajowych i międzynarodowych festiwalach. Nawiązujący do kultury taborowej repertuar i stroje są ważnym elementem wzmacniania tożsamości dzieci.

Seit fünf Jahren Assistentin, zuständig für das Bildungsangebot an die Roma im Schulverband in Gross Strehlitz. Im Kreis Gross Strehlitz setzte sie sich für die Integration der Roma-Kinder mit der polnischen Mehrheit, sowie für die Angleichung der Bildungschancen der Roma-Kinder ein.

Autorin von mehreren Programmen für die Unterstützung der Roma-Kinder. Dank Ihren Bemühungen gelang es die Roma-Eltern davon zu überzeugen, ihre Kinder in den Kindergarten zu schicken. Dadurch werden die Kinder besser für den Schulbesuch vorbereitet, schließen früher Kontakte mit den polnischen Kollegen und lernen Polnisch zu sprechen (zu Hause wird Romani gesprochen). In dem neurenovierten Gemeinschaftsraum, dem alten Heizraum, treffen sich die Roma-Kinder und die polnischen Kinder.

Frau Goman ist auch Ethno-Choreographin der Gruppe "Sumnakune Ciawoche", die bei verschiedenen Festivals, auch im Ausland, auftritt. Das Repertoire und die Trachten, so wichtig in der Zigeunerkultur, sind ein wichtiges Element der Unterstützung der Identitätsbildung der Kinder.

Jolanta Lamm

Jest nauczycielką, a od 1997 roku dyrektorką szkoły w Otmicach. Nie ma śląskich korzeni, ale to nie przeszkodziło jej najpierw w zaaklimatyzowaniu się na śląskiej wsi. Uczniowie otmickiej szkoły na równi posługują się literacką polszczyzną i gwarą i są do używania tej ostatniej zachęcani.

Od lat biorą udział w konkursie gawędziarskim "Śląskie Beranie" oraz w konkursie literackim "Ze Śląskiem na ty".
Z inicjatywy pani Lamm powstała w szkole śląska izba regionalna. Zgromadzone tam zbiory i eksponaty są wykorzystywane na zajęciach edukacyjnych w Otmicach i wypożyczane do innych szkół w regionie. W szkole dorocznie odbywają się warsztaty wikliniarskie i kroszonkarskie. Społeczność wiejska, niezależnie od pochodzenia, spotyka się w szkole na "Śląskiej biesiadzie" i na "Kiermaszu wielkanocnym".
Placówka współpracuje z miejscową mniejszością niemiecką. Przedstawiciele mniejszości m.in. prowadzą z dziećmi zajęcia poświęcone przedwojennej historii miejscowości.

In Lehrerin, seit 1997 Schulleiterin der Schule in Ottmütz. Sie ist keine Schlesierin, aber das hinderte sie nicht daran, hier, in einem oberschlesischen Dorf heimisch zu werden. Die Ottmützer Schulkinder benutzen gleich die polnische Sprache und den "schlesischen" Dialekt, wozu sie direkt von ihr angespornt werden. Seit Jahren nimmt sie mit den Schülern an Dialektwettbewerben teil.

Dank Ihrem Engagement entstand in der Schule eine Heimatstube. Die dort gesammelten Exponate werden im Unterricht genutzt und an andere Schulen in der Region ausgeliehen. In der Schule finden jährlich Workshops zum Thema: Osterbrauch "Eierkratzen" und Weidenflechtenkurs statt. Die Dorfbewohner, unabhängig von der Abstammung, treffen sich bei Veranstaltungen "Schlesische Feier" und "Osterbasar". Die Schule arbeitet mit der Organisation der Deutschen Minderheit zusammen. Die Vertreter der Deutschen Minderheit organisieren für die Schulkinder Geschichtsunterricht über die Vorkriegsgeschichte der Ortschaft.

Johanna Lemke-Prediger

Na Śląsk Opolski przyjechała w 1991 roku z Turyngii w grupie nauczycieli języka niemieckiego na jeden semestr i została do dziś. Przez kilkanaście lat uczyła niemieckiego w SP w Węgrach. Cieszyła się sukcesami swoich uczniów w w konkursach przedmiotowych i osiągnięciami absolwentów wyjeżdżających naa studia do Niemiec. Przyczyniła się do zawarcia kilku polsko-niemieckich partnerstw

Po przejściu na emeryturę zaangażowała się w wolontariat w opolskiej Bibliotece Caritasu. Chętnie dzieli się wiedzą o historii i o kulturze podczas wykładów i spotkań, m.in. podczas dorocznych Dni Kultury Niemieckiej na Śląsku Opolskim.

Wraz z uczniami PG nr 8 w Opolu Johanna Lemke-Prediger zrealizowała projekt "Marszałek Józef Piłsudski w twierdzy magdeburskiej 1917-1918". Młodzi opolanie pod kierunkiem nauczycielki z Niemiec pojechali do Magdeburga. Ustalili - zaskakując zawodowych historyków - że dom, w którym więziony był Józef Piłsudski, został w 1937 r. zdemontowany i ofiarowany przez władze Magdeburga Warszawie. Rok później otwarto w nim muzeum. Budynek nie przetrwał wojny.

In das Oppelner Land kam sie 1991 direkt aus Thürigen mit einer Gruppe von Deutschlehrern für ein Semester und blieb bis heute. Mehrere Jahre unterrichtete sie Deutsch in der Grundschule in Wengern. Sie erfreute sich an den Erfolgen der Schüler in verschiedenen Wettbewerben. Diese Schüler nahmen später das Studium in Deutschland auf. Sie engagierte sich für mehrere deutsch-polnische Partnerschaften.

Jetzt, im Ruhestand, ist sie Volontärin in der Joseph von Eichendorff Caritas Zentralbibliothek in Oppeln. Gerne gibt sie ihr Wissen über Geschichte und Kultur während der zahlreichen Treffen und Vorträge an Interessierte weiter, so wie während der diesjährigen Kulturtage in Oppeln.

Zusammen mit den Schülern des Gymnasiums Nr. 8 in Oppeln realisierte sie ein Projekt: "Jozef Pilsudski in der Festung Magdeburg in den Jahren 1917-1918". Die jungen Schüler fuhren in Begleitung ihrer Lehrerin nach Magdeburg und überraschten die Historiker mit ihrer Entdeckung. Das Haus, in dem Jozef Pilsudski interniert wurde, wurde 1917 demontiert und nach Warschau gebracht. Ein Jahr später wurde dort ein Museum errichtet. Das Haus überstand nicht den Krieg.

Pastor Henryk Schröder

Jest proboszczem parafii ewangelicko-augsburskiej w Kluczborku, który poza obowiązkami duszpasterskimi angażuje się w działalność kulturalną oraz ratowanie regionalnego dziedzictwa, w tym w ochronę zabytków. Wśród tych prac wymienić trzeba renowację wnętrza i elewacji kościoła ewangelickiego p.w. Zbawiciela wraz z udostępnioną turystom wieżą widokową, a także odrestaurowanie XV-wiecznego budynku byłej komory celnej i strażnicy.

Dziełem pastora Schrödera jest też przywrócenie świetności cennym organom w kościele ewangelickim. Od 25 lat odbywają się tu Kluczborskie Wieczory Muzyczne, w 2004 przekształcone w Europejski Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej. Przyciąga on co roku znakomitych muzyków z całego świata, ale jest też okazją do popularyzowania dorobku kompozytorów śląskich.

Ks. Schroeder jest także kapelanem OSP i propagatorem Johannesa Hellmanna, ojca śląskiego pożarnictwa. Hellmann, posługujący się polskim i niemieckim, współpracujący z katolikami i ewangelikami, jest szczególnie pastorowi bliski.

Pfarrer der Evangelisch-Ausgsburgischen Pfarrei in Kreuzburg, der sich außer der Seelsorge auch im kulturellen Bereich, Regionalerbe und Denkmalpflege einsetzt. Darunter sollen unbedingt folgende Arbeiten erwähnt werden: die Renovierungsarbeiten an der evangelischen Erlöserkirche, die Bereitstellung des Aussichtsturmes für die Touristen, die Restaurierung des Zollamtes und des Wachturmes aus dem 15. Jh.

Es muss auch erwähnt werden, dass dank Pastor Schröder die Orgeln in der evangelischen Kirche ihren alten Glanz bekommen haben. Seit 25 Jahren finden hier die "Kreuzburger Musikabende" statt, seit 2004 ist diese Veranstaltung als "Europäisches Kammer- und Orgelfestival" bekannt. Das Festival zieht professionelle Musiker aus der ganzen Welt nach Kreuzburg an. Es ist aber auch eine gute Gelegenheit, um die Werke der schlesischen Komponisten zu popularisieren.

Pastor Schröder ist auch Geistlicher der Freiwilligen Feuerwehr und Unterstützer der Aktion um Johannes Hellmann, den "Vater" der schlesischen Feuerwehr. Hellmann, der polnisch und deutsch sprach, mit Deutschen und Polen zusammen gearbeitet hat, ist dem Pastor besonders nah.

Kategoria: Instytucje

Zespół Placówek Oświatowych w Kalinowicach

Szkoła od lat konsekwentnie zabiega o ochronę i przywracanie pamięci o obiektach utraconych, działa na rzecz krzewienia regionalnej integracji i tolerancji oraz popularyzuje historię małej ojczyzny.

Wizytówką nauczycieli i uczniów jest m.in. projekt "Przydrożni świadkowie wiary i historii" realizowany przy udziale Fundacji Wspomagania Wsi w Warszawie. W jego ramach z pomocą rodziców wyremontowano 17 krzyży i kapliczek oraz wykonano kolorowy folder i kalendarz pokazujący ich urodę.

Do kształtowania postaw szacunku i zrozumienia wobec sąsiadów oraz pogłębienia wiedzy o skomplikowanej historii regionu przyczynił się projekt "Szlakiem powstań śląskich - od podziałów przez tolerancję do współpracy" zrealizowany z pomocą Fundacji Centrum Edukacji Obywatelskiej. Wychowawcom zależało, by nietolerancja i postawy nacjonalistyczne ujawniane przy okazji obchodów rocznic powstań śląskich nie rzutowały na poglądy młodzieży.

"Cudze chwalicie, swego nie znacie" to nazwa kolejnego - przeprowadzonego z pomocą UE - projektu. Przez dodatkowe zajęcia z języka polskiego, historii, przyrody i informatyki oraz wycieczki do placówek kultury uczniowie mieli okazję lepiej poznać region.

Die Schule setzt sich seit Jahren konsequent für den Schutz und Wiederherstellung des Wissens zum verlorenen Erbe ein, fördert regionale Integration, Toleranz und hebt die Geschichte der kleinen Heimat hervor.

Eine Visitenkarte der Lehrer und Schüler ist u.a. das Projekt "Strassenzeugen des Glaubens und der Geschichte", das mithilfe der Stiftung Förderung des Dorfes aus Warschau realisiert wurde. Im Rahmen des Projektes wurden mit Unterstützung der Eltern 17 Wegkreuze und Kapellen renoviert, ein buntes Flugblatt und ein Kalender wurden herausgegeben.

Zum Respekt und Verständnis gegenüber den Nachbarn und zur Erforschung der komplizierten Geschichte der Region trug das Projekt "Auf der Route der schlesischen Aufstände - von der Teilung über Toleranz zur Zusammenarbeit", realisiert mit Unterstützung der Stiftung Zentrum der Bürgerbildung bei. Den Erziehern ging es darum, Intoleranz und nationalistische Haltungen, die bei den Feierlichkeiten zum Jahrestag der Aufstände vorhanden waren, keinen Einfluss auf die Einstellung der Jugendlichen haben.

"Fremdes lobt ihr, das Eigene kennt ihr nicht" das ist ein weiteres - mithilfe von EU Mitteln - realisiertes Projekt. Dank weiteren Unterrichtsstunden in Polnisch, Geschichte, Naturkunde und Informatik sowie Ausflügen zu kulturellen Einrichtungen hatten die Schüler die Gelegenheit bekommen die Region besser kennenzulernen.

Starostwo Powiatowe w Oleśnie

Jako pierwsze przystąpiło do projektu DWPN "Historia lokalna" i uczestniczy w nim nieprzerwanie od 11 lat. W tym czasie w różnych miejscowościach powiatu zorganizowano 99 spotkań, w których wzięło udział łącznie blisko 6 tysięcy osób. Na imprezy te udało się zaprosić wielu ciekawych gości z zarówno z regionu (prof. Zenon Jasiński, prof. Edmund Nowak), jak i spoza Śląska Opolskiego (Kazimierz Kutz, Robert Makłowicz, prof. Jan Miodek), z Polski i z Niemiec, by wymienić pisarkę, Tinę Strohecker, Niemkę zafascynowaną polską literaturą i historią Śląska.

Spotkania w ramach "Historii lokalnej" przyczyniają się do dialogu i integracji większości z mniejszością. Jest to szczególnie ważne w powiecie, który powstał z połączenia ziemi oleskiej i ziemi wieluńskiej, leżących po dwóch stronach historycznej granicy.

"Historia lokalna" przyciąga miejscowych Polaków i Niemców, zwykłych ludzi, którzy podczas rzeczowych i przyjaznych dyskusji mogą poznać i lepiej zrozumieć wzajemne racje i motywacje oraz zaakceptować złożone śląskie dzieje. Owocem tych spotkań są liczne publikacje. Wśród nich: "Rzeka która łączy" (o granicznej Prośnie), "Krzyże i kaplice powiatu oleskiego", "Pestalozzi i jego słynni uczniowie".

Als erstes realisierte es das Projekt des HDPZ ,,Lokale Geschichte" und ist seit 11 Jahren ununterbrochen dabei. In dieser Zeit wurden in verschiedenen Ortschaften des Kreises 99 Treffen organisiert, an denen mehr als 6 Tausend Menschen teilgenommen haben.

Zu diesen Veranstaltungen gelang es viele interessante Gäste sowohl aus der Region (Prof. Zenon Jasiński, Prof. Edmund Nowak), als auch außerhalb des Oppelner Landes (Kazimierz Kutz, Robert Makłowicz, Prof. Jan Miodek)einzuladen. Aus Polen und aus Deutschland, wie z.B. die von der polnischen Literatur und der schlesischen Geschichte faszinierte Schriftstellerin Tina Strohecker.
Treffen im Rahmen der "Lokalen Geschichte" tragen zum Dialog und Integration der Mehrheit mit der Minderheit bei. Es ist sehr wichtig in einem Landkreis, der aus dem Zusammenschluss des Rosenberger und des Wielun Landes entstanden sind, die auf beiden Seiten der historischen Grenze lagen.

"Lokale Geschichte" zieht vor Ort Polen und Deutsche an, gewöhnliche Menschen, die während einer sachlichen und freundlichen Diskussion gegenseitige Rechte und Motivationen besser kenennlernen können und die verzwickte Geschichte Schlesiens akzeptieren können. Das Ergebnis dieser Treffen sind zahlreiche Publikationen. Darunter: "Ein Fluss, der verbindet" (über den Grenzfluss Prosna), "Kreuze und Wegkapellen des Kreises Rosenberg", "Pestalozzi und seine berühmten Schüler".

Biblioteka Austriacka w Opolu

Placówka od 17 lat przyczynia się do propagowania literatury niemieckojęzycznej i języka niemieckiego wśród mieszkańców regionu. Służy temu liczący ponad 20 tys. woluminów księgozbiór obejmujący literaturę niemiecką, austriacką i szwajcarską, czasopisma oraz płyty audio i wideo oraz podręczniki. Biblioteka ma rocznie około 1000 stałych czytelników, którzy wypożyczają blisko 10 tys. książek i korzystają z tyluż czasopism niemieckich i austriackich.

Przy bibliotece działa od kilkunastu lat szkoła językowa, w której można skorzystać z kursów niemieckiego. Odbyło się tu ponad 100 spotkań autorskich, 50 koncertów i 20 przedstawień teatralnych dla grup szkolnych i osób indywidualnych.

Prawdziwą wizytówką placówki jest doroczna "Wiosna Austriacka", podczas której prezentowana jest kultura tego kraju oraz organizowany od 13 lat i cieszący się dużą popularnością Konkurs Wiedzy o Austrii. Biblioteka włącza się m.in. w Dni Kultury Niemieckiej. Część ekspozycji, by przypomnieć choćby wystawę "Wiosna jesienią", organizowana jest wspólnie z Muzeum Kultur Europejskich w Berlinie.

Die Bibliothek wirbt seit 17 Jahren für die deutschsprachige Literatur und die deutsche Sprache in der Oppelner Region. Die Bestände der Bibliothek umfassen rund 20.000 Bücher, darunter deutsche, österreichische und schweizerische Literatur sowie CD´s, Videos und Lehrbücher. Die Bibliothek hat jährlich ca. 1000 Leser, die wiederum rund 10.000 Bücher sowie deutsche und österreichische Zeitschriften ausleihen.

An die Bibliothek ist auch eine Sprachschule angeschlossen, an der Deutsch unterrichtet wird. Hier fanden schon über 100 Autorenlesungen, 50 Konzerte und 20 Theatervorführungen sowohl für Schulgruppen als auch für interessiertes Publikum statt.

Die Österreich-Bibliothek ist besonders bekannt für den jährlich von ihr organisierten "Österreichischen Frühling". Dabei wird die Kultur des Landes präsentiert sowie ein seit 13 Jahren sehr populärer Wissenwettbewerb über Österreich durchgeführt. Die Bibliothek ist auch ein Mitveranstalter der "Deutschen Kulturtage". Die Ausstellung "Frühling im Herbst" wurde in Kooperation mit dem Museum Europäischer Kulturen in Berlin veranstaltet.

Dobrodzieński Ośrodek Kultury i Sportu
Od 1997 r. Jest organizatorem Ogólnopolskich Spotkań Zespołów Artystycznych Mniejszości Narodowych i Etnicznych "Źródło". W czasie czternastu edycji "Źródła" w Dobrodzieniu zaprezentowały się zespoły i wykonawcy przybliżający kulturę wszystkich mniejszości narodowych w Polsce, a także krajów, z którymi owe mniejszości są związane. Takimi zespołami są np. ukraińskie "Hajdamaki" czy grająca połączenie jazzu, folku i rocka niemiecka grupa "Farfarello" z Haan.

W czasie "Źródła" co roku na Śląsku Opolskim występuje około 300 uczestników reprezentujących od 15 do 18 zespołów, zarówno amatorskich jak i reprezentujących europejski poziom wykonawstwa. Na widowni zasiada każdego dnia komplet publiczności.
"Źródło" jest więc od lat wielką promocją wielojęzyczności i wielokulturowości, szacunku i życzliwego podejścia do kulturowej odmienności. Przełamuje stereotypy dzielące rozmaite kultury.

"Źródło" wciąż się rozwija. Występom artystów towarzyszy od lat forum dyskusyjne, będące okazją do wymiany poglądów na dotyczące mniejszości tematy. Tradycją spotkań są także warsztaty przybliżające ginące zawody: wikliniarskie, ceramiczne, koronkarskie.

Seit 1997 findet dort das Festival der nationalen und ethnischen Minderheiten "Quellen" statt. In den letzten 14 Jahren präsentierten sich dort Gruppen und Künstler, die alle Minderheiten in Polen vertraten oder aus den "Mutterländern" der jeweiligen Minorität stammten. Unter den Gruppen, die im Kulturzentrum auftraten, waren z.B. die ukrainische Gruppe "Hajdamaki" oder das deutsche Trio "Farfarello" aus Haan, das Folklore, Klassik und Pop zu einem furiosen Saitensound verschmelzt. Beim Festival treten jedes Jahr insgesamt ca. 300 Teilnehmer verteilt auf 15 bis 18 Gruppen auf, und zwar sowohl Amateure als auch professionelle Künstler, die Musik auf einem hohen europäischen Niveau anbieten. Der Saal bleibt auch jedes Mal vollbesetzt.

Das Festival "Quellen" wirbt für die Mehrsprachigkeit, Multikulturalität, Respekt für die kulturelle Vielfalt und verhilft, sich vom Zwang der nationalen Stereotype zu befreien.

Das Festival "Quellen" entwickelt sich immer weiter. Neben den Auftritten der Künstler finden Diskussionsforen statt, die eine gute Gelegenheit bieten, sich über Minderheitenfragen auszutauschen. Auch Workshops, die aussterbende Berufsgruppen wie z.B. Weidenflechten, Keramik und die Technik des Klöppelns zum Thema haben, stehen auf dem Festivalprogramm.

Kategoria: organizacje pozarządowe

Niemodlińskie Towarzystwo Regionalne
Istnieje od 1992 r. i propaguje dziedzictwo przyrodnicze oraz wielokulturowy dorobek ziemi niemodlińskiej. Do NTR należy ok. 40 osób. Organizowane przez nich imprezy są otwarte dla mieszkańców. Towarzystwo zorganizowało m.in. 6 edycji Konkursu Wiedzy o Zespole Przyrodniczo-Krajobrazowym w Lipnie z udziałem kilkuset uczniów. Podtrzymywaniu więzi z małą ojczyzną służą także spotkania przy ognisku, majówki rowerowe i wycieczki. Jedną z ciekawszych był rajd do Henrykowa na Dolnym Śląsku. W organizowanych wraz z DWPN spotkaniach w ramach cyklu "Historia lokalna" uczestniczyło ponad 500 słuchaczy.

Towarzystwo utrzymuje bliskie kontakty z dawnymi mieszkańcami ziemi niemodlińskiej przebywającymi w Niemczech. Wymienia z nimi informacje, dokumenty i pamiątki przeszłości. Troszczy się też o groby dawnych mieszkańców. Chlubą stowarzyszenia są publikacje. Wśród nich: "Bibliografia Ziemi Niemodlińskiej za lata 1945-1993", przewodnik "Zespół Krajobrazowy Lipno na Śląsku Opolskim", "Legendy i podania znad Ścinawy Niemodlińskiej", "Zamek w Niemodlinie. Dzieje i architektura".

Er besteht seit 1992 und fördert das naturwissenschaftliche und multikulturelle Erbe des Falkenberger Landes. Dem Verein gehören etwa 40 Personen an. Die vom Verein organisierten Veranstaltungen werden allen Bewohnern angeboten. Der Verein hat u.a. 6 Ausgaben des Wissenswettbewerbs rund um den Landschaftskomplex in Lippen, an dem mehrere hundert Jugendliche teilgenommen haben. Um die Verbindung mit der kleinen Heimat aufrechtzuerhalten dienen Treffen am Lagerfeuer, Fahrradtouren und Ausflüge. Eine der interessantesten Veranstaltungen war eine Tour nach Heinrichau in Niederschlesien. An den gemeinsam mit dem HDPZ organisierten Treffen im Rahmen der ,,Lokalen Geschichte" haben über 500 Zuhörer teilgenommen.

Der Verein pflegt gute Kontakte zu den ehemaligen Bewohnern des Falkenberger Landes in Deutschland. Es werden Informationen, Dokumente und Andenken ausgetauscht. Der Verein pflegt auch Gräber von ehemaligen Bewohnern. Ein Stolz des Vereins sind die Publikationen. Darunter: "Bibliographie des Falkenberger Landes in den Jahren 1945-1993", Reiseführer "Landschaftskomplex Lippen im Oppelner Schlesien", "Legenden und Sagen vom Ufer der Steinau", "Schloss in Falkenberg. Geschichte und Architektur".

Caritas Diecezji Opolskiej
Prowadzi różnorodną działalność nastawioną na pomaganie ludziom w potrzebie. Służy temu sieć placówek, którą tworzą m.in.: ok. 60 stacji opieki, 40 gabinetów rehabilitacyjnych, cztery placówki warsztatów terapii zajęciowej, poradnie opieki paliatywnej i kuchnie. Ważną rolę w terapii, edukacji i pomocy chorym dzieciom pełni Centrum Rehabilitacji dla Dzieci z Porażeniem Mózgowym, a osoby terminalnie chore znajdują ulgę w cierpieniu w Centrum Opieki Paliatywnej.

Od początku działania Caritas przyjął za zasadę pomaganie wszystkim potrzebującym bez względu na ich narodowość czy wyznanie. Kiedy na początku lat 90. rząd RFN sfinansował powstanie i wyposażenie stacji opieki oraz gabinetów rehabilitacyjnych w ramach 10-letniego programu pomocy, za radą ówczesnego ordynariusza diecezji opolskiej, ks. abp Alfonsa Nossola strona niemiecka, mniejszość, Kościół i samorządy zgodzili się, że pomoc ta trafi zarówno do mniejszości, ze względu na którą rząd RFN udzielił wsparcia, jak i do jej polskiego otoczenia. Taka filozofia przyczyniła się do budowania w regionie klimatu pojednania.

Die Caritas ist in vielen Bereichen tätig und darauf bedacht Menschen in Not zu helfen. Dazu dient ein Netz von Einrichtungen, dem u.a. etwa 60 Caritas-Pflegestellen, 40 Rehapraxen, vier Einrichtungen für Ergotherapie, Einrichtungen für Palliativpflege und Küchen gehören. Eine große Rolle bei der Therapie, Bildung und Hilfe für kranke Kinder leistet das Rehabilitationszentrum für Kinder mit Hirnlähmung. Schwerstkranke finden Hilfe in Palliativpflegezentrum.

Seit Anfang der Tätigkeit leistete die Caritas Hilfe an alle, unabhängig vom Glauben und Nationalität. Als Anfang der 1990er Jahre die deutsche Regierung den Aufbau und Ausstattung der Caritasstellen im Rahmen eines zehnjährigen Hilfsprogramms übernommen hatte, haben auf Anraten von Bischof Nossol die deutsche Seite, die deutsche Minderheit, die Kirche und Kommunen beschlossen, dass die Hilfe sowohl an die deutsche Minderheit als auch an das polnische Umfeld gerichtet sein sollte. Diese Philosophie trug zum Aufbau des Versöhnungsklimas in der Region bei.

Stowarzyszenie Caritas Christi
Zostało utworzone w Branicach przez ok. 30 wolontariuszy, ludzi dobrej woli pięć lat temu. Postawili oni sobie za cel ratowanie przed upadkiem i dewastacją Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. Biskupa Józefa Nathana (dziś ma on przed sobą optymistyczne perspektywy) oraz ocalenie pamięci o bpie Nathanie i jego dorobku kulturowym, naukowym, religijnym i humanitarnym.

Bp Józef Nathan stworzył w Branicach unikatowe dzieło, liczące 26 obiektów Miasteczko Miłosierdzia, w którym z terapii i pomocy mogło korzystać 2500 osób chorych psychicznie i samotnych, a ludzie zdrowi z okolicy znajdowali zatrudnienie. Założony przez niego szpital był najnowocześniejszą tego typu placówką w Europie, a założyciel kontynuował swe dzieło także w czasach nazizmu w Niemczech. W roku 1946 wysiedlony musiał opuścić Branice. Zmarł w czeskiej Opavie. Stowarzyszenie chce stopniowo przywrócić do dobrego stanu park i budynki, w których mogłaby się - jak dawniej - odbywać terapia na świeżym powietrzu. Jego celem jest także uwrażliwianie społeczeństwa na potrzebę pomocy najbardziej potrzebującym, niezależnie od ich narodowości, wyznania i statusu społecznego.

Die Einrichtung wurde vor fünf Jahren von etwa 30 Volontären in Branitz gegründet. Sie haben sich die Rettung des Krankenhauses für Nerven- und Psychischkranke vor der Schließung und Verwüstung zum Ziel gesetzt. Sie wollten auch das kulturelle, wissenschaftliche und religiöse Erbe dessen Erbauers und Namensträgers Bischofs Josef Nathans erhalten und pflegen. Heute schaut die Einrichtung optimistisch in die Zukunft.

Bischof Josef Nathan schuf in Branitz ein einzigartiges Werk, ein Städtchen der Barmherzigkeit mit 26 Bauwerken, in denen 2500 Tausend Psychischkranke und einsame Menschen therapiert wurden und gesunde Menschen aus der Umgebung arbeiten konnten. Das von Bischof Nathan gegründete Krankenhaus war das modernste dieser Art in Europa, und dessen Begründer setzte sein Werk auch in der Zeit des Naziregimes in Deutschland fort. Im Jahr 1946 wurde er vertrieben und musste Branitz verlassen. Er starb im tschechischen Troppau. Der Verein möchte schrittweise den Park und die Gebäude zum alten Zustand verhelfen, damit hier wie in Vergangenheit Therapie an der frischen Luft stattfinden kann. Der Branitzer Verein möchte die Gesellschaft darauf sensibilisieren, Bedürftigen unabhängig von ihrer Nationalität, Glauben und gesellschaftlichen Status Hilfe zu leisten.

Fundacja Sanktuarium Góry św. Anny
Funkcjonuje od roku 1997. Jej podstawowym celem stała się troska o Górę św. Anny, a szczególnie o liczącą około 40 kaplic Drogi Krzyżowej oraz tzw. Dróżek Maryjnych kalwarię, a także o tworzenie godnych warunków do chrześcijańskiego pielgrzymowania do tego miejsca. Budowę kalwarii rozpoczął w 1700 r. Jerzy Adam von Gaschin. 64 lata później rozpoczęła się trwająca do dziś tradycja nabożeństw kalwaryjskich odprawianych zgodnie z tradycją tego miejsca po polsku, po niemiecku i po morawsku. Dziś kalwaria należy do najcenniejszych zespołów zabytkowych w Polsce.
Fundacja, którą tworzy ponad 30 podmiotów - firm, samorządów i darczyńców prywatnych - podjęła się renowacji kaplic - malowideł i ołtarzy wewnątrz, jak i dachów i elewacji na zewnątrz - na przypadające w ubiegłym roku 300-lecie kalwarii. Łącznie zrekonstruowano 31 kaplic za sumę 2 mln 600 tys. zł. Rekonstrukcja stała się okazją do przywrócenia ich wielokulturowego charakteru. Odsłonięto zamalowywane w przeszłości napisy, więc w wielu kaplicach można przeczytać pobożne sentencje po łacinie, po polsku i po niemiecku.

Die Stiftung funktioniert seit dem Jahr 1997. Ihr Grundziel ist die Sorge um den Sankt Annaberg, vor allem um die etwa 40 Kreuzweg- und Marienkapellen des Kalvarienberges und die Schaffung von würdigen Bedingungen für die Pilger.
Den Aufbau des Kalvarienberges begann 1700 Graf Georg Adam von Gaschin. 64 Jahre später fing die bis heute erhaltene Tradition des Kalvarienganges, die gemäß einer örtlichen Tradition in Polnisch, Deutsch und Mährisch stattfand. Heute gehört der Kalvarienberg zu den wertvollsten Baudenkmälern dieser Art in Polen.

Die Stiftung, der über 30 Personen angehören - Firmen, Kommunen und Privatpersonen - nahm sich der Renovierung der Kapellen - der Malereien und Innenaltäre, sowie Dächer und Außenfassaden anlässlich der im vergangenen Jahr anfallenden 300 Jubiläum des Kalvarienberges an. Insgesamt wurden 31 Kapellen für eine Summe von 2 Mio. 600 Tausend Zloty rekonstruiert. Der Wiederaufbau wurde zum Anlass den multikulturellen Charakter des Kalvarienberges zurückzugeben. Die in der Vergangenheit bemalten Inschriften wurden abgedeckt. So kann man jetzt in vielen Kapellen lateinische, polnische und deutsche Sentenzen entdecken.