Tańczyli i się integrowali

Była to już druga impreza tego typu zorganizowana w branickim szpitalu. - To święto pacjentów, którzy cierpią na choroby nerwowe i psychiczne - wyjaśnia Wojciech Machelski, dyrektor szpitala w Branicach. - Jednocześnie jest to niezła forma terapii zajęciowej, alternatywna do leczenia farmakologicznego. Nasi pacjenci wychodzą z oddziałów, spotykają się ze sobą, razem tańczą, biorą udział w licznych konkursach, co zbliża ich do siebie i przygotowuje do życia poza oddziałem szpitalnym.

Wczoraj na sali gimnastycznej branickiego szpitala odbył się wielki bal dla pacjentów placówki.
- Wzięli w nim udział chorzy, których stan zdrowia pozwalał na opuszczenie oddziałów - tłumaczy dyrektor Machelski. - Dla osób przebywających na oddziałach zamkniętych zorganizowaliśmy osobną imprezę.
Świętowanie rozpoczęło się od recitalu poezji śpiewanej jednego z pacjentów szpitala, który sam pisze wiersze i komponuje do nich muzykę.

W Samodzielnym Wojewódzkim Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Branicach leczonych jest 620 pacjentów z całej Polski.. Przy szpitalu działa także ośrodek terapii uzależnienia od alkoholu, w którym znajdują się: poradnia odwykowa, oddział detoksykacyjny oraz oddział leczenia uzależnień alkoholowych.

- Muzyka to moje hobby - powiedział "NTO" Wojciech Promiński. - Gram na organach, fortepianie oraz lubię śpiewać. Jestem bardzo zadowolony z występu.
Oprócz tego przed publicznością zaprezentował się zespół "Zolanki", złożony z pensjonariuszek Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego działającego przy branickim szpitalu, otwarto także wystawę prac, które zostały wykonane przez pacjentów szpitala w ramach zajęć terapeutycznych. Można było zobaczyć obrazy, gliniane figurki, tkane gobeliny oraz hafty. W przygotowaniach obchodów Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego brali również udział słuchacze Medycznego Studium Instruktorów Terapii Zajęciowej w Branicach.
- To dobra rzecz. W ten sposób zdobywamy praktykę, która będzie nam potrzebna w naszej przyszłej pracy - informuje Marzena Matusz z Raciborza. - Wiem, że to jest ciężka praca, ale przecież ktoś to musi robić. Ja czuję do tego powołanie i lubię to.