Alicja w przedstawieniu Aleksandry Koniecznej nie jest dziewczynką. Ma prawie 50 lat i jest podstarzałą Barbie - różowo-plastikowo-platynową. Nietrudno się domyślić, w jakich kręgach się obraca. Historia zaczyna się od wypadku.
Alicja - pijana, naćpana? - rozbija się czerwonym kabrioletem. Odgłosy katastrofy ustępują pikaniu aparatury monitorującej funkcje życiowe na OIOM-ie. Jej ciągły dźwięk oznacza, że zostały tylko sekundy.
Niezwykła podróż Alicji to proces, jaki następuje w mózgu, który znalazł się na granicy życia i śmierci. U Carrolla logika wydarzeń jest logiką marzenia sennego. Oniryczna przygoda Alicji zaczyna się od podróży w głąb króliczej nory, za którą otwiera się fantastyczny świat.
W opolskim przedstawieniu Alicja trafia do dziwnej krainy po drugiej stronie - życia, świadomości - w której wywrócenie na opak porządku czasu i logiki zdarzeń odzwierciedla stan mózgu w stanie traumy. Rzeczywistość rozszczepia się i deformuje - stąd multiplikacje rzeczy i postaci, ich zniekształcone odbicia w krzywych zwierciadłach.
Alicja (Judyta Paradzińska w szczytowej formie) nie pamięta swego imienia. Jej podróż to droga ku samoświadomości.
Gdy odzyskuje pamięć imienia, rodzi się na nowo. Wraca do życia i wraca do siebie - prawdziwej. To już nie różowa dzidzia, ale zwyczajna kobieta, nazywająca swoje największe pragnienie - ciepła i bezpieczeństwa, którego pragnie od dziecka.
Konieczna opowiada historię dla dorosłych. Przekonującą i spójną, choć jak u Carrolla szaloną i magiczną, świetnie zagraną, urzekającą plastycznie i muzycznie (Motion Trio).
Fascynuje, wciąga, bawi. Dla tych, którzy rozstali się z "Alicją" w dzieciństwie, to porywające doświadczenie.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
