Kochany sojusznik

Na wiele dni przed przybyciem prezydenta RP do Waszyngtonu Aleksander Kwaśniewski i George Bush nie szczędzili sobie komplementów, wzajemnie podziwiali osiągnięcia, publicznie mówili sobie po imieniu, opatrzonymi na dodatek przydomkiem "przyjaciel". W takiej atmosferze trudno było oczekiwać, by sama wizyta przebiegała w innym klimacie. Oczywiście, te wszystkie gesty i feta na powitanie Kwaśniewskiego w Ameryce to polityczny teatr. Zauważyć trzeba jednak, że takie przedstawienia nie towarzyszą każdej wizycie zagranicznej głowy państwa w USA. Show przygotowany na przyjazd prezydenta RP świadczy o wadze, jaką Amerykanie przykładają do stosunków z Polską.
W ciągu ostatnich lat staliśmy się niepostrzeżenie jednym z najważniejszych sojuszników USA na świecie. Wprawdzie nie w wymiarze militarnym, ale politycznym, psychologicznym i społecznym, co dla Ameryki wcale nie jest mniej ważne, a być może nawet bardziej, bo obecnie USA są tak silne, że wojskowej pomocy nie potrzebują. Natomiast moralnego wsparcia akcji militarnych - owszem. I w tym przypadku mogą polegać na nas jak Zawiszy. W przeciwieństwie do innych państw NATO czy pozaeuropejskich sojuszników Ameryki.
Amerykanie to doceniają, a poza tym nas lubią. Jesteśmy bodaj jedynym krajem na świecie, gdzie nie ma antyamerykańskich demonstracji, a w polskim społeczeństwie powszechna jest autentyczna sympatia do USA i jego obywateli. Dla Ameryki to istotne, że mogą liczyć nie tylko na polskie elity, ale na cały naród. Dzięki uprzywilejowanym stosunkom z USA rośnie prestiż Polski, możemy też liczyć na poparcie Waszyngtonu w ważnych dla naszego kraju sprawach bezpieczeństwa i gospodarki. Ale też nie należy mieć złudzeń - Amerykanie to naród pragmatyków. Mają też interesy, w przypadku Polski to np. ewentualna sprzedaż myśliwców F-16, wartych kilka miliardów dolarów. Dlatego, oglądając fetowanie prezydenta Kwaśniewskiego, warto wiedzieć, iż Georg Bush nie zapomni go przekonywać, byśmy kupili amerykańskie samoloty.