Pedagogika w Wyższej Szkole Zarządzania i Administracji w Opolu nie wychodzi z mody

Jako mała dziewczynka nigdy nie myślałam o tym żeby zostać nauczycielem – opowiada Natalia Nawrat. - Później jednak, będąc w podstawówce zaczęłam uczęszczać jako wolontariusz na warsztaty terapii zajęciowej, pomagając w drobnych czynnościach osobom niepełnosprawnym. I tak powoli zaczęła się moja przygoda z pedagogiką, dzięki której mogę się teraz realizować, pracując z dziećmi – mówi z uśmiechem pani Natalia i dodaje, że ta droga nie była też taka łatwa.

- Najpierw ukończyłam oligofrenopedagogikę, a z kolei, żeby rozszerzyć swoją wiedzę i móc pracować już jako nauczyciel, wybrałam się na studia z pedagogiki wczesnoszkolnej na WSZiA w Opolu. Oba kierunki pomogły mi zdobyć wiedzę na temat rozwoju dzieci, a także tego, jak powinno się z nimi pracować. Patrząc z perspektywy czasu, poruszane podczas zajęć zagadnienia w bardzo dużym stopniu przydają się w praktyce, ale bez pewnych cech osobowych i predyspozycji do nauczania na niewiele nam się przydadzą. Trzeba po prostu lubić uczyć, być cierpliwym, kreatywnym i pamiętać, że najmłodsi to bardzo wymagająca grupa, która szybko zweryfikuje nas, jako pedagogów. Tutaj na zaufanie i uwagę trzeba sobie ciężko zapracować, a jednocześnie umieć reagować w najróżniejszych sytuacjach i to często takich, o których nie przeczytamy w książkach. Dlatego na studiach najbardziej lubiłam przedmioty, które łączyły teorię z praktyką – dodaje pani Natalia.

- Dla mnie największym wyzwaniem jest inspirowanie dzieci do nauki, dlatego staram się cały czas wymyślać edukacyjne gry i zabawy, a także uatrakcyjniać proces kształcenia poprzez różne wydarzenia. Ostatnio moja klasa brała udział w projekcie Cartoon Network pt. „Bądź kumplem, nie dokuczaj”. Podczas tej akcji realizowaliśmy mini zadania i projekty, za które otrzymaliśmy certyfikat Klubu Kumpli i podziękowania od patrona akcji - Kamila Stocha. Nie ukrywam, że to dla mnie największa satysfakcja, kiedy widzę postępy u moich podopiecznych i to, że budujemy wzajemne relacje, uczące szacunku i tolerancji – podsumowuje pani Natalia.