Piąta próba Odry

W pucharowej rywalizacji z zespołów naszego regionu jako pierwszy zadebiutował Włókniarz Prudnik (obecna Pogoń), przegrywając w roku 1951 z rezerwami Warty Poznań 2-3. W kolejnych latach w zmaganiach reprezentowało nas wiele klubów, ale niewątpliwie największe sukcesy odniosła drużyna z Opola.

Historia jej startów w PP obfituje w wiele ciekawych wydarzeń i przyniosła kilka sukcesów. Największym z nich było zajęcie 3. miejsca w PP edycji 1961/62. Wówczas to jedyny raz w dziejach pucharu pokonani w półfinałach rozegrali spotkanie o 3. pozycję. Opolanie zmierzyli się w meczu o brąz z Cracovią i wygrali 3-1. Odra w PP zadebiutowała w roku 1952. Występująca wówczas pod szyldem Budowlanych drużyna z Opola wygrała w I rundzie na wyjeździe 2-0 z Włókniarzem Łódź (obecny Widzew). W 1/16 pokonała w Warszawie Marymont w niecodziennych rozmiarach 7-4, a w 1/8 zwyciężyła w Opolu Polonie Bydgoszcz 2-1. Odpadła w ćwierćfinale, przegrywając 0-2 z Górnikiem (Szombierki) w Bytomiu.
Pierwszy poważny sukces opolska jedenastka odnotowała w sezonie 1954/55, kiedy to, jako II-ligowiec, "zawędrowała" aż do półfinału. Nasz zespół rozpoczął od wyjazdowej wygranej 7-2 z Górnikiem (Ruchem) Radzionków. Bramki w tym spotkaniu strzelili: Słysz (3), Spałek (2), Popluc i Klik. Jak się wówczas grało? Oto fragment prasowej recenzji z tego spotkania: "Mając trzy bramki zapasu, Budowlani wyraźnie pofolgowali, grając od tej pory raczej na pokaz i ośmieszenie przeciwnika niż na podwyższenie wyniku. Tego nie umieli znieść górnicy i raz po raz dopuszczali się ostrych fauli. Szczególnie ordynarnie zachował się środkowy napastnik górniczego zespołu - Szołtysek, który wykorzystując nieuwagę głównego sędziego, doskoczył do swego opiekuna, Dubiela, i niczym Drogosz posłał go uderzeniem pięści na ziemię...". W kolejnych meczach Budowlani pokonali 2-1 Szombierki Bytom i Polonię Bydgoszcz, a w półfinale przegrali w Gdańsku 0-2 z wysoko notowaną wówczas Lechią. Ten historyczny półfinał osiągnęli: Paszkiewicz, Kornek - Ziegiel, Dubiel, Trojanowski Skronkiewicz, Strociak, Rogowski, Cichy, Słysz, Jarek, Klik, Smajda, Popluc, Spałek.

Po raz drugi Odra dotarła do półfinału w sezonie 1961/62. Marsz na szczyt rozpoczęła od 5-2 z Błękitnymi Kielce. Potem odniosła sensacyjne zwycięstwo 3-0 z Legią w Warszawie. W ćwierćfinale wygrała z Karkonoszami Jelenia Góra 2-0 i dopiero przeszkodą nie do pokonania okazał się jutrzejszy rywal opolan, Górnik Zabrze, który wygrał na własnym boisku 2-1.
Trzeci półfinał przyniósł Odrze sezon 1966/67. Opolski I-ligowiec w I rundzie pokonał 2-1 Górnika Mikulczyce, a w następnych: 3-1 Śląsk Wrocław, 7-2 Polonię Bytom i 1-0 Gwardię Warszawa. W półfinale na drodze Odry stanął II-ligowy Raków Częstochowa i wielu opolskich kibiców widziało już nasza drużynę w finale PP. Tymczasem częstochowianie zwyciężyli 2-1. Ciekawostkę tego meczu stanowi to, iż obie bramki dla Rakowa zdobył Jan Kruk, który od następnego sezonu grał już... w Opolu.
Ostatni raz w półfinale Odra zagrała... w swym ostatnim sezonie występów w I lidze, a był to sezon 1980/81. Opolanie rozpoczęli od 1-0 z Piastem Gliwice (bramka Pszenniaka), potem wygrali w Mielcu ze Stalą 2-1 (dwa gole Bolcka), w ćwierćfinale rozprawili się w Bytomiu z Polonią 4-0 (Gajda 2, Tyc, Szpila), a na półfinał do Opola przyjechała Legia Warszawa. Stołeczna jedenastka wygrała 2-0, a mecz ten okazał się początkiem końca kariery utalentowanego obrońcy Odry, Andrzeja Marcola, któremu legionista Edward Załężny złamał nogę. Awans wywalczyła drużyna w składzie: Kapica, Szczech - Majer, Rokitnicki, Korek, Adamiec, Podgórny, Gano, Kawka, Semerga, Szpila, Marcol, Morcinek, Misiowiec, Gajda, Pszenniak, Olesiak, Tyc, Białaś, Bolcek.