Ten grzyb zjada samego siebie, po kapeluszu zostaje tylko ciemna maź. Czy czernidłak jest jadalny? Oto jak wygląda i gdzie można go znaleźć

Kurki, podgrzybki i rydze – te grzyby na pewno wylądują w koszyku grzybiarza. Czasem jednak na leśnej ścieżce można trafić na malownicze okazy, które wprawdzie nie będą kusić do zebrania, ale ich obraz pozostanie w naszej pamięci. Świat flory jest na tyle fascynujący, że serwuje nam gatunki, które wydzielają charakterystyczne zapachy, potrafią zamieniać owady w zombie lub same siebie zjadają.

Przykładem grzybów, które dokonują procesu samotrawienia, są czernidłaki. Najpopularniejszy jest czernidłak kołpakowaty, jednak inne również uwielbiają zjadać same siebie.

W praktyce owocniki wypuszczają specjalne enzymy, które powoli rozpuszczają kapelusze, a te finalnie zaczynają przypominać lepką maź. Dawniej wyrabiano nawet z niej atrament. Grzyby radzą sobie w różnych środowiskach, można je spotkać w lesie, parku, sadzie, a nawet na zwykłym trawniku.

Wielu amatorów grzybobrania zwraca uwagę, że połowa października przyniosła wysyp czernidłaków kołpakowatych. Młode mają cylindryczny kształt kapelusza, o jasnej, czasem kremowej lub szarawej barwie, a powierzchnia pokryta jest frędzlami. W niektórych regionach nazywa się je kołpakami lub czapkami atramentowymi. Na pierwszy rzut oka mogą przypominać muchomory lub czubajki kanie. Mimo dość specyficznego wyglądu, są one jadalne, trzeba jednak wiedzieć, które okazy zbierać i z czym ich nie łączyć.

Zbieranie grzybów blaszkowych zawsze niesie ryzyko pomyłki. Zanim zdecydujemy się spożyć czernidłaka, warto skonsultować go z grzyboznawcą lub pobliską stacją sanitarno-epidemiologiczną.

Przez wiele lat połączenie czernidłaków z alkoholem budziło wiele wątpliwości. Wszystko przez koprynę – substancję, która powoduje zatrucia. Jak jednak stwierdzono, nie występuje ona we wszystkich gatunkach. W czernidłakach kołpakowatych jej nie ma, ale posiadają ją już podobne do nich czernidłaki pospolite.