Zarząd Regionu „S” spotkał się na specjalnym posiedzeniu w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego

Na specjalnym okolicznościowym posiedzeniu zebrał się Zarząd Regionu NSZZ „Solidarność”. Gościem spotkania był Stanisław Jałowiecki, który w momencie ogłaszania stanu wojennego był przewodniczącym „S” w regionie.

Jałowiecki podpisywał wydaną w 2019 roku przy udziale opolskiej „Solidarności” broszurkę „Refleksje z podziemia”. Dziękował obecnej przewodniczącej, Cecylii Gonet, za tę pomoc. Dzielił się też wspomnieniami z tamtych lat.

- Spotykam się z Zarządem Regionu z ogromnym wzruszeniem – mówił - ta broszurka ma niewiele stron. Napisałem ten tekst w 1985 roku. Udało mi się szczęśliwie uciec po ostatnim posiedzeniu Komisji Krajowej 11 i 12 grudnia 1981. W nocy od kolejarzy w pociągu dowiedzieliśmy się, że jest stan wojenny. Władysław Frasyniuk zatrzymał przed Wrocławiem – kolejarze mu pomogli – pociąg i wyskoczył. Ja uważałem, że nie jestem tak znany i dojechałem do Opola. Pierwszy nocleg spędziłem u Basi wtedy Grodeckiej, dziś Klusik. W domu mnie szukano. Żona ubrana na czarno chodziła na komendę. Za którymś powiedzieli, że mnie złapali. Dopiero kiedy próbowała przekazać dla mnie paczkę, przyznali, że mnie nie mają.

Stanisław Jałowiecki pokreślił, że angażował się nadal w działalność solidarnościową, w wydawanie publikacji, chodził po mieście nie w przebraniu i z własnymi dokumentami. - Chciałem, żeby mnie było widać, żeby było wiadomo, że nie cała „Solidarność” została złapana, skoro przewodniczący jest na wolności. Aresztowano mnie ostatecznie w maju 1982.

Podczas posiedzenia wykład o działaniach Jana Pawła II podczas stanu wojennego wygłosił dr Antoni Maziarz, historyk z UO. Przypomniał, że papież upominał się od pierwszego dnia stanu wojennego o prawo Polaków do wolności. „Nie może być przelana polska krew, bo zbyt wiele jej wylano, zwłaszcza podczas ostatniej wojny. Trzeba uczynić wszystko, aby w pokoju budować przyszłość Ojczyzny”.

Dr Maziarz przypomniał, że Jan Paweł II już wcześniej starał się powstrzymać interwencję ZSRR w Polsce. W grudniu 1980 roku napisał list do Leonida Breżniewa, sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego.