Odeszła hrabina od pojednania

Najczęściej mówiło się o niej właśnie "pani hrabina". Jedni pamiętali ją z czasów, gdy była konsulem Niemiec w Opolu. Młodsi widywali ją choćby w Kamieniu Śląskim, gdzie przez wiele lat przyjeżdżała na Seminaria Śląskie organizowane przez Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej.

Urodziła się w 1931 roku w rodzinie ziemskiego właściciela i urzędnika w niemieckim Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Lata dzieciństwa spędziła w Krzyżowicach pod Brzegiem. Ojciec, przeciwnik nazizmu, został usunięty z urzędu w roku 1934. Osiem lat później zmarł. Matka musiała opuścić majątek i uciekać przed Rosjanami w 1945.

- Towarzyszyły nam w tej ucieczce do Bawarii anioły stróże - mówiła prof. Grażynie Szewczyk, która opisała życie hrabiny w 2005 roku w luterańskim piśmie "Ewangelik".

W 1959 roku zaczęła pracę w niemieckiej służbie dyplomatycznej. Od końca lat 70. pracowała w Ambasadzie Niemiec w Warszawie, angażując się jednocześnie w dzieło polsko-niemieckiego pojednania. Stamtąd trafiła do Konsulatu Niemiec we Wrocławiu. W 1992 roku przyjechała do Opola, by organizować tu - począwszy od znalezienia i adaptacji budynku - Konsulat Niemiec.

- Nie miała w sobie nic z goryczy wypędzenia - mówi Leonard Malcharczyk, wieloletni pracownik konsulatu. Była nastawiona na przyszłość i na budowanie polsko-niemieckich kontaktów, zwłaszcza wśród młodzieży.

Młodzież z Polski, Niemiec i Czech zapraszała chętnie na spotkania literackie i kulturalne do Łomnicy pod Jelenią Górą, gdzie zamieszkała. Szukała młodych talentów i promowała je.
- Wspominam ją bardzo ciepło - mówi lider TSKN Norbert Rasch. - Odwiedzałem ją, kiedy mieszkała w Prószkowie. Zaraziła mnie swoim przywiązaniem do rodzinnych pamiątek. Odwiedzałem ją także w Łom-nicy. Była osobą ciepłą i aktywną jednocześnie.

Zmarła 22 grudnia 2011. Uroczystości pogrzebowe w kościele w Krzyżowicach odbędą się 21 stycznia o 13.00.