Ulica 1 Maja w 1904 r.

Historia tej ulicy zaczyna się dopiero w połowie XIX wieku. Utworzenie w Opolu licznych urzędów i nowych zakładów pracy spowodowało napływ rzeszy urzędników, specjalistów i robotników, którzy potrzebowali mieszkań. Pod budownictwo przeznaczano coraz to nowe tereny. Budowa linii kolejowej sprawiła, że zabudowę Opola poprowadzono w rejon dworca.
Na planie Opola z roku 1863 obecna ulica 1 Maja jest zaledwie wytyczoną drogą bez nazwy, która kończy się przy dzisiejszej ul. Reymonta. Przy drodze tej zaznaczony jest tylko jeden budynek. Nazwę ulicy ustanowiono dopiero w 1865 roku. Do roku 1895 ulica została zabudowana po lewej stronie rzędem okazałych eklektycznych kamienic czynszowych. Zabudowa dochodziła wtedy do obecnej ulicy ul. Dubois.

Rozwój ulicy następował stopniowo. Z niewielkiej drogi w 1863 roku, która sukcesywnie podlegała zabudowie, ulica w XX wieku przekształciła się w jedną z głównych arterii miasta. Budownictwo mieszkaniowe konsekwentnie trzymało się jednak lewej strony. Prawa strona ulicy nie tworzyła zwartej zabudowy.
Bliskość dworca zachęcała hotelarzy do otwierania gościńców, gdzie mogliby się zatrzymać podróżni. W XIX wieku przy ul. Ciesielskiej 3 otworzył swoje podwoje Central - Hotel. Na pocztówce to drugi budynek po lewej stronie. Nadawca pocztówki zaznaczył nawet okno hotelowego pokoju w, którym zapewne nocował. Hotel w 1902 roku należał do Juliusa Bauma, później właścicielem hotelu został W. Moschler. Hotel został zniszczony w 1945 roku. W jego miejscu zbudowano kamienicę, w której przyziemiu funkcjonuje sklep spożywczy.
Widoczna na widokówce po lewej stronie kamienica pod numerem 1 mieściła pierwszą elektryczną palarnię kawy w Opolu. Dom i sklep był własnością Paula Waltera. Walter oprócz kawy sprzedawał artykuły kolonialne. W sklepie można było kupić tabakę i papierosy, czekoladę, kakao, herbatę, likiery, koniaki, rum i wino. W 1945 roku kamienica , tak jak większość domów przy tej ulicy, została spalona. W odbudowanym domu miejsce sklepu kolonialnego zajął sklep Wedla, obecnie funkcjonuje tu II oddział Banku Zachodniego w Opolu.
Z zabudowy widocznej po lewej stronie pocztówki zachowało się (do skrzyżowania z ul. Reymonta) siedem kamienic. Domy widoczne z prawej strony nie istnieją. Po wojnie nie zostały odbudowane. W ich miejscu znajduje się trawnik, pasaż handlowy wątpliwej urody i dworzec PKS. Widoczny z prawej strony kartki dom pod numerem 2 należał do Casimira Chrometzki, który prowadził hurtownię win przy Oderstrasse 12 (obecna ul. B. Koraszewskiego).

Przy ulicy Ciesielskiej 10 Emanuel Jacob w roku 1929 uruchomił fabrykę mebli. Fabryka zbudowana została po prawej stronie ulicy, w kwartale pomiędzy obecną ul. Dubois a ul. Katowicką. Fabryka poza wyrobem mebli specjalizowała się w produkcji stolarki okiennej i drzwiowej. Po 1945 roku przywrócona została produkcja w fabryce. Działała w tym miejscu aż do l962 roku, kiedy to fabrykę przeniesiono na ul. Ozimską.
Przy ulicy Ciesielskiej pod numerem 19 w 1912 roku miał firmę spedycyjno-transportową Walter Simon. Firma specjalizowała się w przewozie mebli, nie tylko na rynku lokalnym, woziła je także za granicę.
W latach 1906 - 1907 w południowo-wschodniej części Opola powstały Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego, zwane popularnie Wagonówką. Budowa zakładów zamknęła ostatecznie dalszy bieg ulicy. W tym czasie ulica Ciesielska stała się jedną z najdłuższych ulic Opola.
W sąsiedztwie ulicy Ciesielskiej, przy dawnej szosie Strzeleckiej (obecna ul. Armii Krajowej) zbudowana została w 1862 roku gazownia. Zakład był dziełem inżyniera Rudolfa Firle, który został jego wieloletnim dyrektorem. Gaz świetlny używany był wtedy przede wszystkim do oświetlania ulic i mieszkań zamożnych opolan. W bogatych domach gaz był nie tylko nośnikiem światła, dzięki instalowanym w kuchniach i łazienkach piecykom gazowym ułatwiał gotowanie i kąpiel. Pod koniec XIX wieku gazownia została wykupiona przez miasto. Z czasem gaz przestał być towarem luksusowym, doprowadzono go do większości opolskich mieszkań.
Ulica Ciesielska po 1945 roku została przemianowana na ul. 3 Maja. W 1951 roku nazwę ulicy zmieniono na ul. 1 Maja i tak zostało do chwili obecnej.