Medycy nie pójdą w kamasze

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Ludwik Dorn grozi lekarzom, że jeśli nie podpiszą umów z NFZ i 2 stycznia nie otworzą gabinetów, odczują konsekwencje prawne. Co państwo może zrobić medykom?
- Nic. Lekarze nie są pracownikami państwowymi. Działają w oparciu o kontrakty, które wygasają z końcem roku, czyli za kilka godzin. Nie można nikogo zmuszać do zawierania umowy wbrew jego woli. I nie można żądać wywiązywania się z umowy nie zawartej - czego zapewne chciałby pan Dorn.

- Lekarze nie chcą pracować za - ich zdaniem - zbyt niskie stawki. Ludwik Dorn mówi, że jeśli sytuacja się nie zmieni, lekarze zostaną wcieleni do wojska i będą nas leczyć na rozkaz. Czy to nie gwałcenie ich wolności?
- Trudno powstrzymać się od śmiechu, słysząc takie brednie. Szkoda tylko, że to nie cytat z Gombrowicza, lecz z poważnego, zdawałoby się, urzędnika. Lekarz, jak każdy inny człowiek w Polsce, ma prawo pracować dla kogo chce i za ile chce. Podkreślam, że NFZ nie jest dla medyków pracodawcą, a jedynie płatnikiem. Dlatego fundusz, nawet przy wsparciu ministra, nie ma prawa zmuszać ich do podpisywania kontraktów.

- Nie grozi nam zatem, że zamiast w białym kitlu lekarz będzie nas przyjmował w zielonym mundurze i kamaszach?
- Nie. Oczywiście są państwa, gdzie wszyscy chodzą w mundurkach i wykonują rozkazy, ale u nas podobno jest wolność i demokracja.

- Lekarze mogą leczyć, ale nie muszą. A co z pacjentami? Nas nikt nie pyta, czy chcemy płacić składki na NFZ. Ja nie chcę, ale nikogo to nie obchodzi.
- Ja też nie chcę. Dochodzimy do sedna: ludzie średnio zamożni i bogaci leczą się w Polsce prywatnie, bo nie chcą stać w kolejkach i wolą być przyjmowani godnie. Z kolei ludzie ubożsi też de facto nie są leczeni, bo zamiast opieki medycznej muszą czekać w kolejkach, a do tego jeszcze za chwilę mogą zastać za-mknięte gabinety.

- Kto, w świetle prawa, powinien tę sytuację rozwiązać?
- Niewątpliwie państwo. Skoro bierze od każdego z nas ciężkie pieniądze i zobowiązuje się, by nas leczyć, powinno to robić. I płacić za to lekarzom tyle, ile się należy. Skoro to niemożliwe, należy zwrócić ludziom prawo do wyboru lekarza i płacenia za jego usługi. Publiczne pieniądze powinny służyć tylko finansowaniu skomplikowanych zabiegów, bo lewatywa nie kosztuje nic, ale na przeszczep serca stać już mało kogo.