Historia lokalna

Dwa miasta Opolszczyzny tracą wyjątkową okazję. Naukowcy chcą kompleksowo przebadać dawne lokalne miejsca straceń: odnaleźć fundamenty szafotów, miejsca po szubienicach, wykopać kości z tzw. fałszywego cmentarza. Problem w tym, że właściciele tych terenów nie życzą sobie takich badań.

Wiosną 1968 roku w Opolu działały trzy kina stałe oraz jedno letnie. Chętnych do oglądania filmów było więcej niż miejsc, a co gorsza – zapowiadano zamknięcie najnowocześniejszego kina w mieście – „Krakowa”.

- Nie mam pewności, czy zawdzięczam tej Niemce życie - mówi Eugeniusz Szramko z Głubczyc. - Na pewno dzięki niej mogłem wrócić do moich rodziców i mieć szczęśliwe dzieciństwo.

Drewniane kościoły są jedną z największych atrakcji turystycznych w naszych powiatach. Wiele z nich niestety nie zachowało się do dzisiaj; jedne spłonęły, inne zostały rozebrane.

Ostatni właściciele sanatorium w Trzebinie musieli w 1945 roku uciekać przed Armią Czerwoną. Na stałe wyjechali ze swojej miejscowości do Niemiec w maju 1946 roku.

W 1932 roku Opolanin ukrył w Wałbrzychu list z prośbą, aby znalazca powiadomił jego rodzinę. Dopiero teraz wiadomość odkryto, a życzenie Alexandra Szczesa zostało spełnione.

Kibice często bawią się w układanie futbolowej jedenastki marzeń wszech czasów, złożonej ze Ślązaków.

Legendy objaśniają pochodzenie nazw naszych miast i wiosek, ale często mijają się z prawdą. Nieżyjący już prof. Henryk Borek objaśnił znaczenie wszystkich miejscowości na Śląsku.

Pokaz kulinarny w wykonaniu Remigiusza Rączki uświetnił 15-lecie cyklu "Historii lokalnej w powiecie oleskim".

Granica powiatu oleskiego dzisiaj jest granicą województwa, ale przed wojną była granicą państwową. To tutaj zginął pierwszy żołnierz podczas I wojny światowej, ale na co dzień nie było wrogości między ludnością.

Prof. Franciszek Kokot w najnowszym numerze "Rocznika Powiatu Oleskiego" opowiedział o swoich młodzieńczych latach w Oleśnie, które przypadły na tragiczny czas II wojny światowej.

Do 1945 roku ówczesny Rosenberg jako niemieckie miasto pozostał niezniszczony. W ciągu trzech dni Olesno obrócili w ruinę żołnierze Armii Czerwonej, mimo iż armia niemiecka nie broniła miasta.

Ziemia strzelecka. W XIX wieku mało kto miał pieniądze, żeby wybudować własny dom, a państwo wymyślało nowe przepisy, które jeszcze bardziej komplikowały ludziom życie.

Na potrzeby budowy autostrady łączącej Wrocław z Gliwicami naziści założyli na Śląsku sieć 93 obozów pracy przymusowej. Kierowali tu Żydów, którym kazali pracować ponad siły i mieszkać w prowizorycznych barakach. Ci, którzy chorowali, byli wywożeni do komór gazowych w Auschwitz-Birkenau.

Jeszcze po zakończeniu II wojny światowej Armia Czerwona zachowywała się u nas jak najeźdźca. Nie bacząc, że Polska to jej sojusznik.

Kiedyś budowano je z biedy, dzisiaj są naszą największą atrakcją turystyczną. W naszym powiecie zachowało się najwięcej drewnianych kościołów.

Kawaler mógł przebierać w pannach pod warunkiem, że miał dużo ziemi. Matka samotnie wychowująca dziecko była natomiast hańbą dla rodziny.

Brakowało przede wszystkim sprzętu, a strażacy musieli prosić władzę o pieniądze na działalność. Pierwszą motopompę dostali w 1915 r., a pierwszy wóz trafił na wyposażenie w latach 30. ubiegłego stulecia.

Zmarły niedawno Piotr Stanik do końca życia miał nadzieję, że policja odnajdzie skradziony w 1994 roku bezcenny tryptyk "Wielka Święta Rodzina" z kościoła św. Anny. Na razie udało się odzyskać tylko trzy odcięte figury.

Oprowadzającym będzie Romuald Kulik, miłośnik historii Opola. Wycieczka rozpoczyna sie w sobotę o godzinie 10 tuż obok murów na ulicy ks. Stefana Baldego.

Zakończone targi meblowe miały przypomnieć, że to właśnie czterotysięczne miasteczko w powiecie oleskim jest stolicą śląskich stolarzy. Działa tutaj ponad sto zakładów meblarskich.

Gdyby ta budowla stała do dzisiaj, byłaby jedną z najcenniejszych zabytkowych pereł Opolszczyzny. Kompleks kamienic na kluczborskim Rynku spłonął jednak w wielkim pożarze 28 czerwca 1925 roku.